Ποιητική βραδιά στον Πολύγυρο...

H ποίηση είναι μια από τις ομορφότερες εκδηλώσεις της ανθρώπινης σκέψης.

O Νίκος Βασιλάκης, άπλωσε την καρδιά του στις σελίδες της «Διαγωνίου» με την αμέριστη συμπαράσταση του Ντίνου Χριστιανόπουλου και μας την παρέδωσε μετουσιωμένη σε μικρές δόσεις ζεστών συναισθημάτων.

Γεννήθηκε το 1937 στον Πολύγυρο. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, από την οποία αποφοίτησε το 1958.

Μετά από σύντομη θητεία στο στρατό, διορίστηκε δάσκαλος και υπηρέτησε αρχικά στην Νικήτη Χαλκιδικής και στη συνέχεια στον Ταξιάρχη για επτά χρόνια.

Ακολούθησε μια πορεία συνηθισμένη για τους περισσότερους δασκάλους. Συχνές μεταθέσεις. Έτσι τον Ταξιάρχη ακολούθησε ο Πειραιάς, η Θεσσαλονίκη και πάλι Πειραιάς, όπου ζει μόνιμα.

Οι ποιητικές του συλλογές διακρίνονται για την ευαισθησία και την λιτή τους παρουσία…

αν ήμουνα

μικρό σποράκι

στους αγρούς

κάθε άνοιξη

θα ανθούσα.

Είναι το πρώτο ποίημα, στην ποιητική συλλογή

«Τα ποιήματα που γίναν χόβολη»

Ξεκίνησε το 1970 από τις εκδόσεις του Ντίνου Χριστιανόπουλου «Διαγώνιος» με τη μικρή συλλογή «Στο χωριό». Ακολούθησε το 1973 η συλλογή «Στην πόλη» Το 1980 μια καταπληκτική συλλογή τραγουδιών της Χαλκιδικής. Και, το 2010, από τις εκδόσεις Μπιλέτο η ποιητική συλλογή «Τα ποιήματα που γίναν χόβολη»

Θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον ποιητή Νίκο Βασιλάκη μέσα από την ποίησή του και είμαστε βέβαιοι, πως έτσι θα γνωρίσουμε και τον άνθρωπο.

Βαγγέλης Μίχος

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ

Μουσικοί

Αρβανίτης Δημήτρης Λύρα Θράκης – Μακεδονίας

Κυργιαφίνη Μιχαέλα Κιθάρα

Μουσταφά Χαλήλ Ούτι - Σάζι

Παπαιωάννου Ναυσικά Φλάουτο

Σκλιβάνος Δημήτρης Κιθάρα

Απαγγελίες

Αικατερινάρης Ιωάννης

Γκρίλης Γιώργος

Εμμανουήλ Γιώργος

Κοντογιάννης Ιωάννης

Κωστίκας Θανάσης

Κώστογλου Άννα

Λουλάκη Ιωάννα

Μπαμίχας Γεράσιμος

Παπαιωάννου Ναυσικά

Σαιτιώτη Ιωάννα

Σκίτσα και καλλιτεχνική επιμέλεια :

Καλαιτζής Δημήτρης

Βοηθός κι εμψυχωτής : Ζαμπούνης Κώστας

Φιλολογική επιμέλεια : Καρρά Ασπασία

Γενική επιμέλεια : Μίχος Βαγγέλης

και όλα αυτά στο χώρο Παναγιά Πολυγύρου

(ανάμεσα σε αυτά που θα απαγγείλω είναι και τα παρακάτω)

ΑΥΡΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ‘ΧΩ ΚΕΦΙ

Τίποτε δεν υπάρχει στο μικρό χωριό.

Σταμάτησε και η βροχή

που μου κρατούσε συντροφιά.

Καιρός για να ξεκουραστώ.

Στην τάξη αύριο, πρέπει να ‘χω κέφι!..

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΟΥ ΦΙΛΙ

Τ’ απόγευμα της Κυριακής

που φίλησα τα χείλη σου,

όλες οι κερασιές, ανθίσανε

στα γύρω περιβόλια.

Από τότε όμως,

όσα φιλιά κι αν σου ‘δωσα,

δεν είδα να ανθίζουν κερασιές.

ΜΑΔΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΒΛΑ

«μια ζωή μας χτυπούν

και μας καρφώνουν»,

λένε τα μαδέρια στο γιαπί…

Τα τούβλα δεν σκαμπάζουν από τέτοια…

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ

Σε αναζήτησα Χριστέ μου στην αρχή

στα χαρτιά, στα διηγήματα του Παπαδιαμάντη,

στα ποιήματα του Χριστιανόπουλου,

ύστερα στου Άθωνα τις αγρυπνίες.

Τώρα, σε ψάχνω ανάμεσα στα παιδιά της πλατείας θεάτρου,

στον Πειραιά στο λιμάνι,

στα στενά της γειτονιάς μου, στη Δραπετσώνα

μέσα στις ταβέρνες, στη στάση του λεωφορείου.

Παντού Σε βρίσκω.

Μα όταν Σε νοιώθω στο πλάι μου, δειλιάζω-

κρύβομαι… και πάλι Σε χάνω.

ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΑΙΝΑΣ

Δεμένα όλη μέρα τα χέρια του Βάγγου

που ξεφορτώνει τελάρα απ’ τα φορτηγά

στη λαχαναγορά του Ρέντη.

Το σαββατόβραδο, στο ζεϊμπέκικο τα λύνει.

Τα χέρια του γίνονται φτερά αετού

για τα μάτια της Βασίλαινας

που σε τσακίζουν,

όταν σε γλυκοκοιτούν πίσω απ’ το πάγκο.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Τα πρώτα χρόνια θέλησα

να μάθω τη ζωή των χωρικών

και πρόσεχα τα κουρασμένα μάτια τους.

Τώρα κουράστηκαν και τα δικά μου.

(σ' ευχαριστώ καλέ μου "Επίκουρε"...

Μου είπες κι ένα μυστικό σου/έκπληξη...

Συγχώρεσέ με που θα το ...μαρτυρήσω, λέμε στο χωριό μου, αλλά λένε ότι μυστικό που το ξέρουν δυο ...το μαθαίνουν κι άλλοι ...102...

Θα είναι και η φίλη σου Μαρία Φαραντούρη στην εκδήλωση, και θα πει 2-3 τραγούδια...

Θα την έχουμε απολαύσει βεβαίως το προηγούμενο βράδυ, σε συναυλία στο ανοιχτό θέατρο Πολυγύρου, με τις δύο άλλες μεγάλες κυρίες του τραγουδιού, Έλλη Πασπαλά και Σαββίνα Γιαννάτου....

και πάλι σ' ευχαριστώ... )