Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Ποιητική βραδιά στον Πολύγυρο...


H ποίηση είναι μια από τις ομορφότερες εκδηλώσεις της ανθρώπινης σκέψης.

O Νίκος Βασιλάκης, άπλωσε την καρδιά του στις σελίδες της «Διαγωνίου» με την αμέριστη συμπαράσταση του Ντίνου Χριστιανόπουλου και μας την παρέδωσε μετουσιωμένη σε μικρές δόσεις ζεστών συναισθημάτων.

Γεννήθηκε το 1937 στον Πολύγυρο. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, από την οποία αποφοίτησε το 1958.

Μετά από σύντομη θητεία στο στρατό, διορίστηκε δάσκαλος και υπηρέτησε αρχικά στην Νικήτη Χαλκιδικής και στη συνέχεια στον Ταξιάρχη για επτά χρόνια.

Ακολούθησε μια πορεία συνηθισμένη για τους περισσότερους δασκάλους. Συχνές μεταθέσεις. Έτσι τον Ταξιάρχη ακολούθησε ο Πειραιάς, η Θεσσαλονίκη και πάλι Πειραιάς, όπου ζει μόνιμα.

Οι ποιητικές του συλλογές διακρίνονται για την ευαισθησία και την λιτή τους παρουσία…

αν ήμουνα

μικρό σποράκι

στους αγρούς

κάθε άνοιξη

θα ανθούσα.

Είναι το πρώτο ποίημα, στην ποιητική συλλογή

«Τα ποιήματα που γίναν χόβολη»

Ξεκίνησε το 1970 από τις εκδόσεις του Ντίνου Χριστιανόπουλου «Διαγώνιος» με τη μικρή συλλογή «Στο χωριό». Ακολούθησε το 1973 η συλλογή «Στην πόλη» Το 1980 μια καταπληκτική συλλογή τραγουδιών της Χαλκιδικής. Και, το 2010, από τις εκδόσεις Μπιλέτο η ποιητική συλλογή «Τα ποιήματα που γίναν χόβολη»

Θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον ποιητή Νίκο Βασιλάκη μέσα από την ποίησή του και είμαστε βέβαιοι, πως έτσι θα γνωρίσουμε και τον άνθρωπο.

Βαγγέλης Μίχος

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ

Μουσικοί

Αρβανίτης Δημήτρης Λύρα Θράκης – Μακεδονίας

Κυργιαφίνη Μιχαέλα Κιθάρα

Μουσταφά Χαλήλ Ούτι - Σάζι

Παπαιωάννου Ναυσικά Φλάουτο

Σκλιβάνος Δημήτρης Κιθάρα

Απαγγελίες

Αικατερινάρης Ιωάννης

Γκρίλης Γιώργος

Εμμανουήλ Γιώργος

Κοντογιάννης Ιωάννης

Κωστίκας Θανάσης

Κώστογλου Άννα

Λουλάκη Ιωάννα

Μπαμίχας Γεράσιμος

Παπαιωάννου Ναυσικά

Σαιτιώτη Ιωάννα

Σκίτσα και καλλιτεχνική επιμέλεια :

Καλαιτζής Δημήτρης

Βοηθός κι εμψυχωτής : Ζαμπούνης Κώστας

Φιλολογική επιμέλεια : Καρρά Ασπασία

Γενική επιμέλεια : Μίχος Βαγγέλης


και όλα αυτά στο χώρο Παναγιά Πολυγύρου


(ανάμεσα σε αυτά που θα απαγγείλω είναι και τα παρακάτω)


ΑΥΡΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ‘ΧΩ ΚΕΦΙ

Τίποτε δεν υπάρχει στο μικρό χωριό.

Σταμάτησε και η βροχή

που μου κρατούσε συντροφιά.

Καιρός για να ξεκουραστώ.

Στην τάξη αύριο, πρέπει να ‘χω κέφι!..


ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΟΥ ΦΙΛΙ

Τ’ απόγευμα της Κυριακής

που φίλησα τα χείλη σου,

όλες οι κερασιές, ανθίσανε

στα γύρω περιβόλια.

Από τότε όμως,

όσα φιλιά κι αν σου ‘δωσα,

δεν είδα να ανθίζουν κερασιές.


ΜΑΔΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΒΛΑ

«μια ζωή μας χτυπούν

και μας καρφώνουν»,

λένε τα μαδέρια στο γιαπί…

Τα τούβλα δεν σκαμπάζουν από τέτοια…


ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ

Σε αναζήτησα Χριστέ μου στην αρχή

στα χαρτιά, στα διηγήματα του Παπαδιαμάντη,

στα ποιήματα του Χριστιανόπουλου,

ύστερα στου Άθωνα τις αγρυπνίες.

Τώρα, σε ψάχνω ανάμεσα στα παιδιά της πλατείας θεάτρου,

στον Πειραιά στο λιμάνι,

στα στενά της γειτονιάς μου, στη Δραπετσώνα

μέσα στις ταβέρνες, στη στάση του λεωφορείου.

Παντού Σε βρίσκω.

Μα όταν Σε νοιώθω στο πλάι μου, δειλιάζω-

κρύβομαι… και πάλι Σε χάνω.


ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΑΙΝΑΣ

Δεμένα όλη μέρα τα χέρια του Βάγγου

που ξεφορτώνει τελάρα απ’ τα φορτηγά

στη λαχαναγορά του Ρέντη.

Το σαββατόβραδο, στο ζεϊμπέκικο τα λύνει.

Τα χέρια του γίνονται φτερά αετού

για τα μάτια της Βασίλαινας

που σε τσακίζουν,

όταν σε γλυκοκοιτούν πίσω απ’ το πάγκο.


ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Τα πρώτα χρόνια θέλησα

να μάθω τη ζωή των χωρικών

και πρόσεχα τα κουρασμένα μάτια τους.

Τώρα κουράστηκαν και τα δικά μου.


(σ' ευχαριστώ καλέ μου "Επίκουρε"...

Μου είπες κι ένα μυστικό σου/έκπληξη...

Συγχώρεσέ με που θα το ...μαρτυρήσω, λέμε στο χωριό μου, αλλά λένε ότι μυστικό που το ξέρουν δυο ...το μαθαίνουν κι άλλοι ...102...

Θα είναι και η φίλη σου Μαρία Φαραντούρη στην εκδήλωση, και θα πει 2-3 τραγούδια...

Θα την έχουμε απολαύσει βεβαίως το προηγούμενο βράδυ, σε συναυλία στο ανοιχτό θέατρο Πολυγύρου, με τις δύο άλλες μεγάλες κυρίες του τραγουδιού, Έλλη Πασπαλά και Σαββίνα Γιαννάτου....

και πάλι σ' ευχαριστώ... )

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Ήλιος...

ηλίανθος, ηλιοτρόπιο, ηλιόσπορο, ηλιοβότανο...


(το βέλος δείχνει και τα παραπάνω...)

(προσεχώς περισσότερα...)

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

φωνή ...δυνατή!


(λόγια-φωνές... που με άγγιξαν περισσότερο...)

Ξεκινάει έτσι:

«Ακούω ραδιόφωνο μόνο όταν οδηγώ. Όχι πως δεν με ενθουσιάζει το μέσο τούτο τουναντίον, αποδεικνύεται καθημερινός, καλός σύντροφος. Ψυχαγωγικός και ενημερωτικός. Απλώς είναι γεμάτες οι ώρες μου με λογής δραστηριότητες που δε μου επιτρέπουν την πολυτέλεια του μακρόβιου ακροατή. Λένε πως είναι ήπιο μέσο∙ άμεσο, αινικτικόν πως, μαγικό∙ πως αφήνει μια υποψία θαυμασμού για την επικοινωνία, πως διαχέει μια αύρα νοϊκής άμα τε και ψυχικής ανάπαυλας. Λένε ακόμη πως όσοι εργάζονται στο ραδιόφωνο φροντίζουν να εκφέρουν λόγο απλό, κατανοητό, καθαρό. Αποφαίνονται επίσης ότι ο ραδιοφωνικός λόγος πληροφορεί και γαληνεύει, αποφεύγει να προβληματίσει, αντιστρατεύεται το μυστήριο, την πλοκή, την πολυπλοκότητα, τη φιλοσοφικότητα.

…………………………………………………………………………………………………………

Στη σελίδα 82 για το …πάθος…

«Τα πάθη είναι η ιερή παρέκκλιση από την ανία και τη σύμβαση… Χωρίς αυτά, ουδέποτε θα νιώθαμε το μεγάλο τρέμισμα, το άγιο σκίρτημα του θανάτου.»

«Μάλλον έχει δίκιο η φωνή, σκέφτομαι. Βλέπω γύρω μου κάθε μέρα τόση πλήξη, τόση ανία. Πώς είναι δυνατόν να πλήττουν οι άνθρωποι; Τόσες ομορφιές γύρω μας, τόσες συγκινήσεις, τόσα άγνωστα που επιζητούν την αποκάλυψή τους, τόσοι τόποι μακρινοί, τόσοι άνθρωποι, τόσα βιβλία, τόσος έρωτας, τόση μέθη, τέτοια έκσταση!

Αλλά, ακριβώς γιατί φοβόμαστε τα πάθη, τρέμουμε να τα βάλουμε στην κάθε μέρα μας, γι’ αυτό δεν μπορούμε να συγκινηθούμε, να ζούμε με ένταση την κάθε στιγμή. Τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να ζούμε έντονα ακόμα και την ανάσα μας∙ και η ραθυμία και η τεμπελιά και η σιωπή ένταση είναι. Η σιωπή μπορεί να είναι και πράξη, θυμάμαι τα λόγια ενός ποιητή μας.

…………………………………………………………………………………………………………

Υπάρχει ένα πάθος που διατηρεί την αρχική του ευγένεια και συντηρεί στους θνητούς την ιερή φλόγα… αυτό το πάθος είναι ο έρωτας… χωρίς αυτόν δεν υπάρχουν άνθη στον δρόμο της ζωής.

……………………………………………………………………………………………………………

Και στη σελίδα 92, μεταξύ άλλων, για την …ποίηση…

«Διότι η ποίηση είναι παντού. Μύχιο, ομιλία, βλέμμα, έρωτας, αναρχία, αντίσταση στην εξουσία, αυτό είναι η ποίηση. Ας υποκλιθούμε στην τρυφερή της βία, ας την υποδεχτούμε με χαρά και ετοιμότητα. Να διώξουμε την πεζότητα, ή τουλάχιστον να τη συρρικνώσουμε. Να δαμάσουμε την ευτέλεια της καθεμέρας και να αφήσουμε ελεύθερους του χαλινούς στα άτια της ποίησης, της υπέρβασης. Να γίνουμε οι ίδιοι οι Πήγασοι της Ποίησης, με οδηγό το όνειρο ή έστω την ψευδαίσθηση. Και ας υπάρχει πόνος παντού. Ο πόνος είναι μεταρσίωση, βύθισμα, προοίμιο συναισθηματικής ευρυχωρίας. Ο πόνος είναι σάρκα και αίμα μαζί, ουρλιαχτό και γαλήνη.

Ποίηση θα πει ποίηση. Τίποτε άλλο.»

..............................................................................................................

Εάν έκανα ραδιοφωνική εκπομπή με τα παραπάνω, θα συνδύαζα "τη φωνή"

του Γιώργου Σταματόπουλου, δηλαδή θα έκανα τη μουσική επένδυση "της φωνής" , με τραγούδια του Ηλία Κατσούλη...

Ο Ηλίας Κατσούλης και ο Γιώργος Σταματόπουλος είναι οι δύο απ' τις τέσσερις φωνές που με άγγιξαν αυτή τη 10ετία...

Έχουν πάθος, έχουν έρωτα, έχουν ποίηση...

..............................................

(προσεχώς, που θα μάθω πώς, θα αναρτήσω ραδιοφωνική εκπομπή, όπου με μαθητές του 1ου Γυμνασίου Καστοριάς παρουσιάσαμε, το Φεβρ. του 2006,"τη φωνή". Η εκπομπή έγινε στο "ράδιο-Καστοριά".

η Σχολική Βιβλιοθήκη του 1ου Γυμνασίου Καστοριάς είχε φιλοξενήσει το Σταματόπουλο το Νοέμβριο του 2005...)

Άλλα δυνατά κείμενα του Σταματόπουλου:

"Έρωτας, ανθρώπου μύησις"

και

"Σπονδή στην Πανσέληνο"

και άλλα πολλά...

(οι "ακριβοί" στίχοι του Ηλία Κατσούλη...

αφιερώνει το βιβλίο με τα τραγούδια του

"στους στιχουργούς άδοξοι που 'ναι...")

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Ιούλιος Πορθητής

Ο Ιούλιος του Ηλία Κατσούλη


Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Επταχώρι...


από παλιό άι Δημήτρη...
(που αυτές τις μέρες ...κατεδαφίζεται... χάριν του νέου δρόμου, Επταχώρι-Δοτσικό, πρόγραμμα Πίνδος...)


Σμόλικας της Πίνδου...
η ψηλότερη κορυφή (2637μ) μετά τον Όλυμπο...

από τρελόβρυση...

για καψιούνις... =φράουλες βουνού στα ...ιπταχουρίτκα (;)