(λόγια-φωνές... που με άγγιξαν περισσότερο...)
Ξεκινάει έτσι:
«Ακούω ραδιόφωνο μόνο όταν οδηγώ. Όχι πως δεν με ενθουσιάζει το μέσο τούτο∙ τουναντίον, αποδεικνύεται καθημερινός, καλός σύντροφος. Ψυχαγωγικός και ενημερωτικός. Απλώς είναι γεμάτες οι ώρες μου με λογής δραστηριότητες που δε μου επιτρέπουν την πολυτέλεια του μακρόβιου ακροατή. Λένε πως είναι ήπιο μέσο∙ άμεσο, αινικτικόν πως, μαγικό∙ πως αφήνει μια υποψία θαυμασμού για την επικοινωνία, πως διαχέει μια αύρα νοϊκής άμα τε και ψυχικής ανάπαυλας. Λένε ακόμη πως όσοι εργάζονται στο ραδιόφωνο φροντίζουν να εκφέρουν λόγο απλό, κατανοητό, καθαρό. Αποφαίνονται επίσης ότι ο ραδιοφωνικός λόγος πληροφορεί και γαληνεύει, αποφεύγει να προβληματίσει, αντιστρατεύεται το μυστήριο, την πλοκή, την πολυπλοκότητα, τη φιλοσοφικότητα.
…………………………………………………………………………………………………………
Στη σελίδα 82 για το …πάθος…
«Τα πάθη είναι η ιερή παρέκκλιση από την ανία και τη σύμβαση… Χωρίς αυτά, ουδέποτε θα νιώθαμε το μεγάλο τρέμισμα, το άγιο σκίρτημα του θανάτου.»
«Μάλλον έχει δίκιο η φωνή, σκέφτομαι. Βλέπω γύρω μου κάθε μέρα τόση πλήξη, τόση ανία. Πώς είναι δυνατόν να πλήττουν οι άνθρωποι; Τόσες ομορφιές γύρω μας, τόσες συγκινήσεις, τόσα άγνωστα που επιζητούν την αποκάλυψή τους, τόσοι τόποι μακρινοί, τόσοι άνθρωποι, τόσα βιβλία, τόσος έρωτας, τόση μέθη, τέτοια έκσταση!
Αλλά, ακριβώς γιατί φοβόμαστε τα πάθη, τρέμουμε να τα βάλουμε στην κάθε μέρα μας, γι’ αυτό δεν μπορούμε να συγκινηθούμε, να ζούμε με ένταση την κάθε στιγμή. Τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να ζούμε έντονα ακόμα και την ανάσα μας∙ και η ραθυμία και η τεμπελιά και η σιωπή ένταση είναι. Η σιωπή μπορεί να είναι και πράξη, θυμάμαι τα λόγια ενός ποιητή μας.
…………………………………………………………………………………………………………
Υπάρχει ένα πάθος που διατηρεί την αρχική του ευγένεια και συντηρεί στους θνητούς την ιερή φλόγα… αυτό το πάθος είναι ο έρωτας… χωρίς αυτόν δεν υπάρχουν άνθη στον δρόμο της ζωής.
……………………………………………………………………………………………………………
Και στη σελίδα 92, μεταξύ άλλων, για την …ποίηση…
«Διότι η ποίηση είναι παντού. Μύχιο, ομιλία, βλέμμα, έρωτας, αναρχία, αντίσταση στην εξουσία, αυτό είναι η ποίηση. Ας υποκλιθούμε στην τρυφερή της βία, ας την υποδεχτούμε με χαρά και ετοιμότητα. Να διώξουμε την πεζότητα, ή τουλάχιστον να τη συρρικνώσουμε. Να δαμάσουμε την ευτέλεια της καθεμέρας και να αφήσουμε ελεύθερους του χαλινούς στα άτια της ποίησης, της υπέρβασης. Να γίνουμε οι ίδιοι οι Πήγασοι της Ποίησης, με οδηγό το όνειρο ή έστω την ψευδαίσθηση. Και ας υπάρχει πόνος παντού. Ο πόνος είναι μεταρσίωση, βύθισμα, προοίμιο συναισθηματικής ευρυχωρίας. Ο πόνος είναι σάρκα και αίμα μαζί, ουρλιαχτό και γαλήνη.
Ποίηση θα πει ποίηση. Τίποτε άλλο.»
..............................................................................................................
Εάν έκανα ραδιοφωνική εκπομπή με τα παραπάνω, θα συνδύαζα "τη φωνή"
(προσεχώς, που θα μάθω πώς, θα αναρτήσω ραδιοφωνική εκπομπή, όπου με μαθητές του 1ου Γυμνασίου Καστοριάς παρουσιάσαμε, το Φεβρ. του 2006,"τη φωνή". Η εκπομπή έγινε στο "ράδιο-Καστοριά".
η Σχολική Βιβλιοθήκη του 1ου Γυμνασίου Καστοριάς είχε φιλοξενήσει το Σταματόπουλο το Νοέμβριο του 2005...)
Άλλα δυνατά κείμενα του Σταματόπουλου:
και άλλα πολλά...
(οι "ακριβοί" στίχοι του Ηλία Κατσούλη...
αφιερώνει το βιβλίο με τα τραγούδια του
"στους στιχουργούς άδοξοι που 'ναι...")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου