Τα άστρα και οι μύθοι τους

Το κεφάλι ψηλά!!
Οι ωραίες κι ωραίοι τ' ουρανού...
Η Αφροδίτη-αποσπερίτης μάς περιμένει στη δύση, λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα...
Και όταν νυχτώσει καλά, ο Ωρίoνας, ο μυθικός κυνηγός, στο νότιο ουρανό...
Ενώ στο βόρειο ουρανό η πεντάμορφη Καλλιστώ (= Μεγάλη Άρκτος)

Για όλα αυτά και άλλα πολλά στο βιβλίο "τα Άστρα και οι μύθοι τους"
και για τον Ουρανό της εβδομάδας στο πλανητάριο της Θεσσαλονίκης

Όταν η Καλυψώ ξεπροβοδούσε τον Οδυσσέα από το νησί της, τον συμβούλεψε, καθώς θα ταξιδεύει, να έχει στο αριστερό του χέρι τη Μεγάλη Άρκτο...

και μία "Σπονδή στην Πανσέληνο"

Από "τα ρω του έρωτα" του Ελύτη

Η Μάγια

Η Πούλια πόχει εφτά παιδιά

μεσ' απ' τους ουρανούς περνά.

Κάποτε λίγο σταματά

στο φτωχικό μου και κοιτά:

-Γεια σας τι κάνετε; Καλά;

-Καλά. Πώς είναι τα παιδιά;

-Τι να σας πω; εκεί ψηλά

τα τρώει τ' αγιάζι κι η ερημιά.

-Γι' αυτό πικραίνεσαι ,Κυρά,

δε μου τα φέρνεις εδώ - να;

-Ευχαριστώ, μα 'ναι πολλά,

θα σου τη φάνε τη σοδειά.

-Δώσε μου καν την πιο μικρή,

τη Μάγια την αστραφτερή.

-Πάρ' τη λοιπόν κι έχε στο νου

πως θα 'σαι ο άντρας τ' ουρανού.

Είπε. Και πριν βγάλω μιλιά,

μου την καρφώνει στα μαλλιά.

Λάμπουνε γύρω τα βουνά,

τα χέρια μου βγάνουν φωτιά.

Κι η Πούλια πόχει εφτά παιδιά

φεύγει και μ' αποχαιρετά.

Ήλιος και Σελήνη (του Φάμελου)

Θά θελα να σας διηγηθώ μια αρχαία ιστορία

για κάποιο λόγο σας καλώ να γίνει αφορμή

όχι για τίποτ' ήρωες που φάγαν τα θηρία

μα κάτι απλό και πλούσιο μαζί.

Κι είν' ιστορία έρωτα και μανιασμένου πάθους

τέτοιου που δεν εγνώρισε η ανθρώπινη φυλή

μα το παράφορο αίσθημα μέγα θεωρείται λάθος

αν δεν το συνοδεύει η λογική.

Ήλιο το νέο λέγανε, τη νεαρά Σελήνη

που μυθική είχ' ομορφιά.

Μα η κοινωνία τον έρωτα ν' ανθίσει δεν αφήνει

κι όλοι να τους χωρίσουνε βαλθήκανε με βια.

Της νύφης πιάνουν τους γονιούς και του γαμπρού το σόι

τους βάλαν λόγια φθονερά για τους δυο εραστές.

Ο Ήλιος, λέει, δε θα 'κανε για το αρχοντολόι

για του σπιτιού η Σελήνη τις δουλειές.

Μα ο θεός ο σπλαχνικός τ' άδικο δεν αφήνει

κι απάλλαξε τους νέους απ' ανθρώπινα δεσμά.

ήλιο το νέο έκανε, φεγγάρι τη Σελήνη,

θαρρώ πως είν' ακόμα εκεί ψηλά,

και συναντιούνται στα κλεφτά λίγο μετά τη δύση

για ένα φιλί στα πεταχτά.

Μα ο Ήλιος δεν μπορεί μόνη να την αφήσει

κι ολονυχτίς φωτίζει την ξανθή της ομορφιά.