Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

ηδονικές συναντήσεις...


«Ηδονικές συναντήσεις», μυθιστόρημα
του Γιώργου Μπαρμπέρη, από τις εκδόσεις «Αλεξάνδρεια»
Δεκέμβριος 2007
Τον Απρίλιο είχα την πρώτη …ηδονική συνάντηση με το βιβλίο του Γιώργου Μπαρμπέρη. Τον Οκτώβριο τη δεύτερη…
Ο συγγραφέας με πολύ ευρηματικό και απολαυστικό τρόπο θίγει ωραία και σοβαρά θέματα.
«Ένα παράξενο και μοναδικό γεγονός που απασχόλησε για αρκετό καιρό τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες…» Κάπως έτσι αρχίζει το μυθιστόρημα. Γύρω λοιπόν από αυτό το «μοναδικό γεγονός» περιπλέκεται η υπόθεση.
Από τα πρώτα κεφάλαια γνωρίζουμε τους βασικούς ήρωες: Τον Αλκίνοο και το Νεκτάριο. Και οι δύο κατάγονται από την ίδια επαρχιακή πόλη. Το στοιχείο που τους χαρακτηρίζει είναι ότι γεννήθηκαν την ίδια ακριβώς ημερομηνία και, μολονότι προέρχονται από διαφορετικούς γονείς, μοιάζουν μεταξύ τους σαν δυο σταγόνες νερού. Οι διαδρομές τους είναι παράλληλες.
Ο Νεκτάριος επιζητά τις ηδονές και τις απολαύσεις της ζωής στην επαφή με τα ωραία σώματα. Ο Αλκίνοος αναζητά την ηδονή στην αισθητική τελειότητα. Πιστεύει ότι ο έρωτας είναι το αίσθημα που συνδέει τον άνθρωπο με το θείο. Θεωρεί ότι η ευτυχία εξαρτάται από την ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι το ωραίον, να το αναγάγεις σε κανόνα ζωής, να υφίστασαι υπό την επήρειά του.
Συμβαίνει όμως, στη γενέτειρά τους, να βρεθεί ένα περίεργο άγαλμα. Άγαλμα ή απολίθωμα ενός άνδρα; Γιατί δείχνει να …επιθυμεί να ζήσει και να αφήσει απογόνους!
Η εξιχνίαση του περίεργου αυτού ευρήματος φέρνει σε επαφή τους δυο ήρωες και τους οδηγεί, μέσα από δραματικές και ειρωνικές ανατροπές, στην αναζήτηση της ουσίας του ανθρώπου.
Σ’ αυτή τη διαδρομή συναντούν τη μοναχική γυναίκα με το ξύλινο πόδι και την καλλίπυγο κόρη από την ανατολική Ευρώπη. Μπαίνουν κρυφά στο εργαστήρι του Πραξιτέλη κάτω απ’ την Ακρόπολη και παίρνουν μέρος σε διονυσιακά μυστήρια.
Την υπόθεση αναλαμβάνει ένα ανεπανάληπτο συνέδριο του Παγκόσμιου Οργανισμού ανθρωπογνωσίας. «Ήταν όλοι εκεί! Η μεγάλη και επιβλητική αίθουσα συνεδρίων του αρχαιότερου πανεπιστημίου της κεντρικής Ευρώπης ήταν κατάμεστη από προσωπικότητες η φιλοσοφική σκέψη των οποίων κάλυπτε είκοσι έξι αιώνες της πολυτάραχης ανθρώπινης περιπέτειας». Οι κυριότεροι εκπρόσωποι της ανθρώπινης διανόησης, από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη μέχρι τον Μαρξ ή τον Φρόυντ , κι από το Δαρβίνο μέχρι το Στήβεν Χόκινγκ, παρουσιάζουν με αυθεντικό τρόπο τα βασικά σημεία των απόψεών τους και συναλλάσσονται με την Ιστορία.
Το τελικό ερώτημα που ζητά απάντηση αφορά στο μέλλον του ανθρώπου, στην αγωνιώδη και βασανιστική προσπάθειά του να ισορροπήσει ανάμεσα στη σοφία της ηδονής και την ηδονή της σοφίας.
Και σε όλα αυτά – με ελκυστικό τρόπο γραμμένα – αισθάνεσαι να συμμετέχεις, να παρακολουθείς από κοντά τα τεκταινόμενα σε όλους τους χώρους. Τα ζεις, τα απολαμβάνεις, τα χαίρεσαι… Φιλοσοφείς όταν βρίσκεσαι στη συντροφιά των μεγάλων όλων των εποχών, διασκεδάζεις με τις πρωτότυπες έρευνες του Νεκτάριου. Μέχρι και η αφή συμμετέχει, αφού …αγκάλιασα, χάιδεψα το άγαλμα της Κνιδίας Αφροδίτης στο εργαστήριο του Πραξιτέλη… 

(γιορτάζεις σήμερα, Γιώργο Μπαρμπέρη... τις πιο θερμές ευχές μου με τ'αγέρι και με των λουλουδιών τα χρώματα-αρώματα... όμως δε μου φτάνει! προσθέτω και το κελάρυσμα των νερών του Αλιάκμονα της χθεσινής μου ανάρτησης... )

2 σχόλια:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ είπε...

"Κάποιο πρωινό ένα πουλί κάθησε στο αντικρυνό δέντρο και κάτι σφύριξε. Ω, αν καταλάβαινα τι ήθελε να μου πει, ίσως να είχα βρει το νόημα του κόσμου".
(Τάσος Λειβαδίτης "Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου")

Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για την παρουσίαση και για τις ευχές.
Γιώργος Μπαρμπέρης

Ιωάννα Λουλάκη είπε...

Εγώ όμως καταλαβαίνω τι μου λεν τα πουλιά που έρχονται, και είναι πολλά και διάφορα, κάθε μέρα στην αυλή μου... (Λες να βρήκα το νόημα του κόσμου;)
Και στη μία από τις δυο κλαίουσες ένα ζευγάρι έστησε τη φωλιά του...
Η θηλυκιά ζεσταίνει τα ...παιδάκια της, ενώ το ταίρι της της κουβαλάει την τροφή στο στόμα...